اثرات تغذیه برگی اوره در مراحل مختلف رشد بر عملکرد دانه و میزان پروتئین گندم دیم در شرایط اقلیمی مهاباد

نرخ رشد جمعیت و محدود بودن اراضی کشاورزی باعث شده اند که تلاش برای افزایش عملکرد در واحد سطح از طریق عملیات پیشرفته زارعی و با استفاده از نهاده های کشاورزی ادامه یابد. در چنین شرایطی استفاده از تکنیک های زراعی مثل میزان مشخص و زمانبندی دقیق مصرف کودها به ویژه کودهای نیتروژن دار ممکن است علاوه بر حصول حداکثر عملکرد، مشکل کمبود پروتئین دانه را تا حدی مرتفع سازد . به منظور مطالعه اثر زمان محلول پاشی اوره بر عملکرد و درصد پروتئین دانه در گندم دیم رقم سرداری و آذر2، آزمایشی در مزرعه مرکز خدمات کشاورزی منگور شرقی شهرستان مهاباد در سال زارعی 87 – 86 ، به صورت اسپیلت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار به اجرا در آمد . زمانهای مختلف محلول پاشی کود از منبع اوره با میزان 50 گرم در 10 متر مربع در مراحل پنجه دهی، ساقه رفتن، ظهور برگ پرچم و محلول پاشی اوره همراه با تو فوردی به میزان 5/1 لیتر بر هکتار درزمان مبارزه با علفهای هرز پهن برگ (مرحله پنجه دهی ) و تیمار شاهد ( بدون محلول پاشی اوره ) بود. صفات مورد مطالعه در این آزمایش شامل : ارتفاع بوته، طول سنبله، طول ریشک، تعداد سنبله درواحد سطح، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیو لوژیک، شاخص برداشت و درصد پروتئین بودند . نتایج تحقیق نشان داد محلول پاشی اوره در مقایسه با روش متداول کود دهی اوره ، موجب افزایش کمی و کیفی دانه گندم گردید. موثرترین تیمار مربوط به محلول پاشی اوره در زمان ظهور برگ پرچم بود که با افزایش اجزاء عملکرد (وزن هزار دانه و تعداد سنبله) موجب افزایش عملکرد دانه در واحد سطح و درصد پروتئین دانه گردید. در این تحقیق کاربرد همزمان علف کش توفوردی و محلول پاشی اوره در زمان پنجه دهی عملکرد دانه را به میزان بیشتری در مقایسه با کاربرد فقط محلول پاشی اوره افزایش داد.